KRom portland,dikke Amerikanen,Mount(maria)wanhoop
Blijf op de hoogte en volg Anne-Marie
25 November 2014 | Verenigde Staten, Portland
Beste iedereen !
Bij deze mijn weer mijn blog! Deze zijn gaan vooral over indrukken die ik heb opgedaan in Amerika. Nieuws is niet veel anders dan het Nederlandse nieuws.
PORTLAND!
14 november ben ik een weekendje naar Portland geweest, in een drie daagse trip . Portland is een van de drie grote metropolissen aan de westkust (de andere 2 zijn Seattle en Vancouver). Ik ben alleen op pad gegaan met een organisatie die vooral taalstudenten op sleeptouw nemen. Het was een tamelijk lange busreis. Met het stoppen aan de grens, eten en plaspauzes zijn we uiteindelijk om 4 uur aangekomen in het taxfree outlet center. Aangezien een aantal Brazilianen onze gids gek gemaakt hadden om zo lang mogelijk te winkelen was de tijd om daar te spenderen 5 uur!!! Alle shopverslaafde onder ons zullen dit wel een normalen tijd vinden, maar 5 uur winkelen als je niets nodig hebt is dramatisch lang en slecht voor je portemonnee! Die Brazilianen hadden het winkelcentrum dan ook helemaal leeg gekocht. Zelf was ik vooral trots op een riem van 100 dollar voor 18 dollar :D ketjieeeng !
Een dag later ben ik naar Portland geweest. Deze stad staat er vooral om bekend “weird” te zijn. De sfeer was er echter de beste van de drie steden. Ik zal een paar voorbeelden geven.
- Pleinen zijn gebouwd door donaties van de bevolking. Wat resulteerde dat iedere baksteen op de grond een opschrift heeft van een naam, of familielid.
- In bomen hangen schoenen.
- Standbeelden hebben kleren aan.
- Een huis wordt meer waard als er een particulieren (vreemde) koffieshop in het gebouw zit en wordt minder waard als er een Starbucks gevestigd is.
- Klokken gemaakt van bestek, paspoppen van mozaïek & andere bijzondere spullen die te koop zijn.
In Portland zijn we vooral over de zaterdagmarkt gelopen (vol met vreemde coole spullen). Daarna hebben we een Donut gegeten bij >>…..<<< De Donuts daar staan bekend door heel Portland met een gemiddelde wachttijd voor de winkel van 2 uur. Gelukkig hadden wij op de een of andere manier een rustig weekend uitgezocht, en hebben we een kwartiertje in de rij gestaan. De donuts waren echt super mega lekker, rijk gedecoreerd en groter dan je verwacht had. Ik had 4 donuts gekocht, maar na 1tje had ik genoeg gegeten voor de hele dag. Ik zal Amerikaanse maat wel onderschat hebben. Het zaakje was zo populair omdat het al jaren op rij grote Amerikaanse prijzen gewonnen heeft en daarbij veel bekende personen het zaakje hebben bezocht.
Verder hebben we nog wat rond getrappeld in Portland en heben we bijvoorbeeld de Apple winkel bezocht, terrasje gedaan en een Chineese tuin bezocht.
BASKETBAL GAME
S’ avonds zijn we collectief naar een basketbal wedstrijd gaan kijken. Het stadion was wederom enorm groot, voor ongeveer 90 procent uitverkocht. Ik heb me vooral verbaast over de sfeer. Het was net alsof ik midden in een van de stereotype goedkope highschoolfilms zat. De sfeermuziek tussendoor was vooral bedoeld om een zo “cool” mogelijke uitstraling te creëren. Dit houdt in dat het niet echt “sfeer muziek” was zoals wij dat kennen in evenementen, maar echt de “rapper- I wanne Be COOL” muziek”. Ik denk echter altijd als ik die muziek hoor: “ WANNE BE, GEFAALD.”
Voor de wedstrijd begon en tussen de pauzes door, kon ik mijn ogen niet geloven. Er waren echte high school cheerleaders aan het werk! (of ze echt uit highschool kwamen weet ik niet) Allemaal zwaar opgemaakt, nauwelijks kleren aan, en springend op de schouders van een paar stoere binken met losse T-shirts. Onze extreem islamitische Saoedi Arabier in de groep moet een cultuurschok gekregen hebben. Hij vond alle Canadese vrouwen al choquerend, dat die zonder boerka rondliepen. Toen ik met hem sprak pleite hij voor vrouwen die alleen ogen mochten laten zien. Laat me gelijk even erbij vertellen dat ik ook hele moderne vriendelijke Saoediërs hier in canada ontmoet heb.
Dus, terug naar de wedstrijd: op het begin vond ik de wedstrijd bijzonder saai. De tegenpartij kreeg de bal toch na iedere 25 seconde, dus waarom zou je moeite doen om de bal af te pakken. Het scoren gebeurde ook zo vaak dat het niet leuk was om te kijken. Pas op het einde begon ik te begrijpen waarom mensen basketbal leuk vonden. Het feit dat je zoveel kunt scoren, maakt dat de wedstrijd alle kanten op kan gaan zelfs in de laatste paar minuten kan nog het verschil gemaakt worden. De spelers zelf waren vooral lange pikzwarte Amerikanen. Ik moet toch zeggen dat het niet echt mijn sport zou zijn. Ik vond ijshockey leuker.
KROM UITGAANSLEVEN US
’s Avonds ben ik nog een drankje gaan doen met een Zwitser en een Duitser. Van een complete bus was 90 procent onder 21 en van de 10 procent boven de 21, waren er dus maar 3 die nog moed hadden voor een drankje. Ik wilde het nachtleven in Amerika ontdekken.
Door die stomme alcoholregel verpest je dus niet alleen de avond van alle mensen onder de 21, maar ook die van boven de 21 want die kunnen niet met hun vriendjes en vriendinnetjes een drankje doen. We zijn in een zeer vreemd barretje terecht gekomen. Wat dan op zich weer niet vreemd is omdat je in een vreemde stad zit. Om kwart voor 2 werd door de hele stad het laatste rondje gedaan en volgens de wet moest het barpersoneel om half drie je glas uit je handen trekken. Er zijn maar enkele steden in Amerika waar andere regels gelden. Technisch gezien mag je dan weer beginnen te drinken om 7 uur ’s ochtends. (KROM)
Al die bescherming voor alcohol zou dus voor minder misbruik moeten leiden zou je denken, echter bij onze aankomst werd het tegendeel al bewezen. Het duurde iets langer voor we bediend werden, dit kwam omdat een paar mensen vervelend en stomdronken aan de bar zaten om 12.00 uur s ‘avonds. Toen we in gesprek kwamen met het barpersoneel scheen dit niet zeldzaam te zijn. Hij hoopte zelfs op Europeanen in de kroeg, omdat die niet zo snel dronken werden, en zich gedroegen en het meestal moeiteloos uithielden tot 1.45 AM.
DIKKE AMERIKANEN
Het lijkt misschien stereotyperend maar om misschien te eerlijk te zijn, wordt ik bijna misselijk van het straatbeeld in Amerika. In iedere auto zitten dikke mensen, alle porties zijn 3x zo groot hier, nergens gezond eten, alleen frisdrank, een goed stukje vis is in het frituurvet gemieterd. Daarnaast zijn ook de stoelen bij het stadion breder. Ik probeerde hier een T-shirt, mijn maat: een Smal, normaal heb ik een large. Het lijkt me sterk dat ik 2 maten gekrompen ben op 2 dagen.
Op straat lopen overal dikke mensen een super charmante kledingstijl. Mensen lopen bijvoorbeeld in lekkere naveltopjes, joggingkleren zonder stijl, of over-seisde T-shirt. Ook de kinderen zijn hier DIK. (al moet ik zeggen dat kinderen in canada ook niet mager zijn, maar daar heb je nog een mix van Aziaten. (Van de 8 vriendjes van mijn het zoontje van mijn gastgezin, waren er 2 dikker als mijn papa van 2 meter(12 jaar oud)). Als Mensen niet dik zijn, dan zijn ze wel gezet. Een enkeling heeft een normaal lichaam. Ik vind het gewoon vies om rond te lopen op straat. Misschien ben ik iets extreem in mijn uitlatingen, maar ik had nooit gedacht dat het werkelijk zo erg zou zijn.
Ik ben zo blij dat ik voor canada gekozen heb in plaats van Amerika, een stukje fruit is hier in Amerika bijna niet te vinden. In canada vindt je nog een Smootie bar, of salade bar. Hier in Amerika is het echt alleen maar fastfood.
WATERVAL!
Op de weg terug zijn langs een waterval gegaan! Dit was voor mij de meest indrukwekkende die ik tot nu toe gezien heb. Ik zal op FB een paar foto’s plaatsen.
MOUNT BAKER = MARIA WANHOOP
Dit weekend zijn we naar mount baker gegaan. De bedoeling was om te gaan skiën in “ poedersneeuw”, dat was waar de berg om bekend staat. Met 10 personen hebben we een huis gehuurd en 2 auto’s. Helaas door het goede weer van de afgelopen weken had het nog niet genoeg gesneeuwd om de skiliften te openen. Dat was dus een enorme domper. Waarschijnlijk gaan ze woensdag open. Andere jaren zijn de pistes al begin november opengegaan dus we hebben gewoon pech gehad. (pech dat we afgelopen weken zo mooi weer gehad hebben, door een koudegolf van Alaska) Ik klink als een echte Nederlander die over goed weer klaagt. We hebben ons dus uiteraard op een andere manier moeten amuseren! Dit is een hele opgaven omdat het hier echt een heel saai oord is. Het deed me denken aan marie wanhoop ;-). Hier is echt geen klap te doen: Een supermarkt, 20 minuten rijden met de auto. Een restaurantje en een koffiebar en dat was het. Geen telefoon bereik, geen Wi-Fi, en 1 oude diepe televisie die niet aangesloten kan worden op X-box.
Het goede nieuws was dat er een bubbelbad buiten aanwezig was en dat het huisje in een mooi bos licht.
Vrijdag 21 november
De meisjes zijn voor het avondeten gaan bubbelen en de jongens na het avondeten. Ondanks dat het regende was het echt ongelooflijk warm!
De schade na de meisjes: 1 glas vodka-jus in het bubbelbad,
De schade na de jongens: De helft van het water uit het bubbelbad en vervangen door bier, whisky, cola en ja, eigenlijk alles wat er te drinken viel in het bubbelbad. Daarnaast zat het bubbelbad vol modder en blaadjes. Ik vraag me echt af hoe ze dat klaar gekregen hebben. Conclusie: Na vrijdag niet meer te gebruiken wegens de stank.
Zaterdag 22 november zijn we de pistes gaan uitvogelen en zijn we in de sneeuw gaan wandelen tenslotte hebben we in het enige restaurantje een pizza gegeten (Ow yeah, lekker Amerikaans). Drank was gratis, gratis wifi en een heel leuke hostel achtige sfeer.
Zondag 23
Zijn we de waterval hier in de buurt gaan uitpluizen en daarna belangrijker naar Bellingham gegaan. Het was een uurtje rijden van mount baker, de dichtstbijzijnde stad. Wat we daar aantroffen was zeer verassend … namelijk … NIX!... geen gezelligheid en een paar fastfood restaurants. Down Town bestond uit 1 straat, met winkels voor uitgezakte Amerikanen. Oftewel een tegenvallertje. Daar zijn we gaan eten in een cafe-restaurant, waar ik natuurlijk ook nog pech had met mijn keuze op de kaart. Mijn intentie :
- Voorgerecht : kikkerbenen (net iets anders als billen) met limoen
- Hoofdgerecht: kabeljauw met aardappeltjes en boontjes.
Niet slecht zou je zeggen.
Wat kreeg ik op mijn bord:
- Kikkerbenen waren volgens mij paddenbenen. Helaas waren ze gefrituurd, wat afdeed aan de smaak en het leek net zo groot als kippenvleugels. (het lijkt me dat er dan wat mis is)
- Vis in de frituur gemieterd, met daarbovenop kruidenboter. Daarnaast aardappelen in het frituurvet en druipende vette bonen.
Het restaurant had al jaren op rij verschillende prijzen gewonnen in bellingham
Andere hadden geloof ik meer geluk.
Het meest geslaagd was de weg naar de stad waar een typisch noord Amerikaanse landschap te zien was. (Dit houdt in gras, bos en hier en daar een villa.) Ik heb me wel gerealiseerd dat het overgrote deel van Amerika ongeveer eruit moet zien als Bellingham.
S’ avonds heeft het overgrote deel van het huis een horror film gekeken. Maar aangezien ik niet zo van de horror ben, heb ik deze blog afgemaakt.
Ik weet niet of ik nog een blog ga schrijven, vast wel maar het zal een kleintje zijn!
Veel leesplezier! Tot schrijfs!
Bij deze mijn weer mijn blog! Deze zijn gaan vooral over indrukken die ik heb opgedaan in Amerika. Nieuws is niet veel anders dan het Nederlandse nieuws.
PORTLAND!
14 november ben ik een weekendje naar Portland geweest, in een drie daagse trip . Portland is een van de drie grote metropolissen aan de westkust (de andere 2 zijn Seattle en Vancouver). Ik ben alleen op pad gegaan met een organisatie die vooral taalstudenten op sleeptouw nemen. Het was een tamelijk lange busreis. Met het stoppen aan de grens, eten en plaspauzes zijn we uiteindelijk om 4 uur aangekomen in het taxfree outlet center. Aangezien een aantal Brazilianen onze gids gek gemaakt hadden om zo lang mogelijk te winkelen was de tijd om daar te spenderen 5 uur!!! Alle shopverslaafde onder ons zullen dit wel een normalen tijd vinden, maar 5 uur winkelen als je niets nodig hebt is dramatisch lang en slecht voor je portemonnee! Die Brazilianen hadden het winkelcentrum dan ook helemaal leeg gekocht. Zelf was ik vooral trots op een riem van 100 dollar voor 18 dollar :D ketjieeeng !
Een dag later ben ik naar Portland geweest. Deze stad staat er vooral om bekend “weird” te zijn. De sfeer was er echter de beste van de drie steden. Ik zal een paar voorbeelden geven.
- Pleinen zijn gebouwd door donaties van de bevolking. Wat resulteerde dat iedere baksteen op de grond een opschrift heeft van een naam, of familielid.
- In bomen hangen schoenen.
- Standbeelden hebben kleren aan.
- Een huis wordt meer waard als er een particulieren (vreemde) koffieshop in het gebouw zit en wordt minder waard als er een Starbucks gevestigd is.
- Klokken gemaakt van bestek, paspoppen van mozaïek & andere bijzondere spullen die te koop zijn.
In Portland zijn we vooral over de zaterdagmarkt gelopen (vol met vreemde coole spullen). Daarna hebben we een Donut gegeten bij >>…..<<< De Donuts daar staan bekend door heel Portland met een gemiddelde wachttijd voor de winkel van 2 uur. Gelukkig hadden wij op de een of andere manier een rustig weekend uitgezocht, en hebben we een kwartiertje in de rij gestaan. De donuts waren echt super mega lekker, rijk gedecoreerd en groter dan je verwacht had. Ik had 4 donuts gekocht, maar na 1tje had ik genoeg gegeten voor de hele dag. Ik zal Amerikaanse maat wel onderschat hebben. Het zaakje was zo populair omdat het al jaren op rij grote Amerikaanse prijzen gewonnen heeft en daarbij veel bekende personen het zaakje hebben bezocht.
Verder hebben we nog wat rond getrappeld in Portland en heben we bijvoorbeeld de Apple winkel bezocht, terrasje gedaan en een Chineese tuin bezocht.
BASKETBAL GAME
S’ avonds zijn we collectief naar een basketbal wedstrijd gaan kijken. Het stadion was wederom enorm groot, voor ongeveer 90 procent uitverkocht. Ik heb me vooral verbaast over de sfeer. Het was net alsof ik midden in een van de stereotype goedkope highschoolfilms zat. De sfeermuziek tussendoor was vooral bedoeld om een zo “cool” mogelijke uitstraling te creëren. Dit houdt in dat het niet echt “sfeer muziek” was zoals wij dat kennen in evenementen, maar echt de “rapper- I wanne Be COOL” muziek”. Ik denk echter altijd als ik die muziek hoor: “ WANNE BE, GEFAALD.”
Voor de wedstrijd begon en tussen de pauzes door, kon ik mijn ogen niet geloven. Er waren echte high school cheerleaders aan het werk! (of ze echt uit highschool kwamen weet ik niet) Allemaal zwaar opgemaakt, nauwelijks kleren aan, en springend op de schouders van een paar stoere binken met losse T-shirts. Onze extreem islamitische Saoedi Arabier in de groep moet een cultuurschok gekregen hebben. Hij vond alle Canadese vrouwen al choquerend, dat die zonder boerka rondliepen. Toen ik met hem sprak pleite hij voor vrouwen die alleen ogen mochten laten zien. Laat me gelijk even erbij vertellen dat ik ook hele moderne vriendelijke Saoediërs hier in canada ontmoet heb.
Dus, terug naar de wedstrijd: op het begin vond ik de wedstrijd bijzonder saai. De tegenpartij kreeg de bal toch na iedere 25 seconde, dus waarom zou je moeite doen om de bal af te pakken. Het scoren gebeurde ook zo vaak dat het niet leuk was om te kijken. Pas op het einde begon ik te begrijpen waarom mensen basketbal leuk vonden. Het feit dat je zoveel kunt scoren, maakt dat de wedstrijd alle kanten op kan gaan zelfs in de laatste paar minuten kan nog het verschil gemaakt worden. De spelers zelf waren vooral lange pikzwarte Amerikanen. Ik moet toch zeggen dat het niet echt mijn sport zou zijn. Ik vond ijshockey leuker.
KROM UITGAANSLEVEN US
’s Avonds ben ik nog een drankje gaan doen met een Zwitser en een Duitser. Van een complete bus was 90 procent onder 21 en van de 10 procent boven de 21, waren er dus maar 3 die nog moed hadden voor een drankje. Ik wilde het nachtleven in Amerika ontdekken.
Door die stomme alcoholregel verpest je dus niet alleen de avond van alle mensen onder de 21, maar ook die van boven de 21 want die kunnen niet met hun vriendjes en vriendinnetjes een drankje doen. We zijn in een zeer vreemd barretje terecht gekomen. Wat dan op zich weer niet vreemd is omdat je in een vreemde stad zit. Om kwart voor 2 werd door de hele stad het laatste rondje gedaan en volgens de wet moest het barpersoneel om half drie je glas uit je handen trekken. Er zijn maar enkele steden in Amerika waar andere regels gelden. Technisch gezien mag je dan weer beginnen te drinken om 7 uur ’s ochtends. (KROM)
Al die bescherming voor alcohol zou dus voor minder misbruik moeten leiden zou je denken, echter bij onze aankomst werd het tegendeel al bewezen. Het duurde iets langer voor we bediend werden, dit kwam omdat een paar mensen vervelend en stomdronken aan de bar zaten om 12.00 uur s ‘avonds. Toen we in gesprek kwamen met het barpersoneel scheen dit niet zeldzaam te zijn. Hij hoopte zelfs op Europeanen in de kroeg, omdat die niet zo snel dronken werden, en zich gedroegen en het meestal moeiteloos uithielden tot 1.45 AM.
DIKKE AMERIKANEN
Het lijkt misschien stereotyperend maar om misschien te eerlijk te zijn, wordt ik bijna misselijk van het straatbeeld in Amerika. In iedere auto zitten dikke mensen, alle porties zijn 3x zo groot hier, nergens gezond eten, alleen frisdrank, een goed stukje vis is in het frituurvet gemieterd. Daarnaast zijn ook de stoelen bij het stadion breder. Ik probeerde hier een T-shirt, mijn maat: een Smal, normaal heb ik een large. Het lijkt me sterk dat ik 2 maten gekrompen ben op 2 dagen.
Op straat lopen overal dikke mensen een super charmante kledingstijl. Mensen lopen bijvoorbeeld in lekkere naveltopjes, joggingkleren zonder stijl, of over-seisde T-shirt. Ook de kinderen zijn hier DIK. (al moet ik zeggen dat kinderen in canada ook niet mager zijn, maar daar heb je nog een mix van Aziaten. (Van de 8 vriendjes van mijn het zoontje van mijn gastgezin, waren er 2 dikker als mijn papa van 2 meter(12 jaar oud)). Als Mensen niet dik zijn, dan zijn ze wel gezet. Een enkeling heeft een normaal lichaam. Ik vind het gewoon vies om rond te lopen op straat. Misschien ben ik iets extreem in mijn uitlatingen, maar ik had nooit gedacht dat het werkelijk zo erg zou zijn.
Ik ben zo blij dat ik voor canada gekozen heb in plaats van Amerika, een stukje fruit is hier in Amerika bijna niet te vinden. In canada vindt je nog een Smootie bar, of salade bar. Hier in Amerika is het echt alleen maar fastfood.
WATERVAL!
Op de weg terug zijn langs een waterval gegaan! Dit was voor mij de meest indrukwekkende die ik tot nu toe gezien heb. Ik zal op FB een paar foto’s plaatsen.
MOUNT BAKER = MARIA WANHOOP
Dit weekend zijn we naar mount baker gegaan. De bedoeling was om te gaan skiën in “ poedersneeuw”, dat was waar de berg om bekend staat. Met 10 personen hebben we een huis gehuurd en 2 auto’s. Helaas door het goede weer van de afgelopen weken had het nog niet genoeg gesneeuwd om de skiliften te openen. Dat was dus een enorme domper. Waarschijnlijk gaan ze woensdag open. Andere jaren zijn de pistes al begin november opengegaan dus we hebben gewoon pech gehad. (pech dat we afgelopen weken zo mooi weer gehad hebben, door een koudegolf van Alaska) Ik klink als een echte Nederlander die over goed weer klaagt. We hebben ons dus uiteraard op een andere manier moeten amuseren! Dit is een hele opgaven omdat het hier echt een heel saai oord is. Het deed me denken aan marie wanhoop ;-). Hier is echt geen klap te doen: Een supermarkt, 20 minuten rijden met de auto. Een restaurantje en een koffiebar en dat was het. Geen telefoon bereik, geen Wi-Fi, en 1 oude diepe televisie die niet aangesloten kan worden op X-box.
Het goede nieuws was dat er een bubbelbad buiten aanwezig was en dat het huisje in een mooi bos licht.
Vrijdag 21 november
De meisjes zijn voor het avondeten gaan bubbelen en de jongens na het avondeten. Ondanks dat het regende was het echt ongelooflijk warm!
De schade na de meisjes: 1 glas vodka-jus in het bubbelbad,
De schade na de jongens: De helft van het water uit het bubbelbad en vervangen door bier, whisky, cola en ja, eigenlijk alles wat er te drinken viel in het bubbelbad. Daarnaast zat het bubbelbad vol modder en blaadjes. Ik vraag me echt af hoe ze dat klaar gekregen hebben. Conclusie: Na vrijdag niet meer te gebruiken wegens de stank.
Zaterdag 22 november zijn we de pistes gaan uitvogelen en zijn we in de sneeuw gaan wandelen tenslotte hebben we in het enige restaurantje een pizza gegeten (Ow yeah, lekker Amerikaans). Drank was gratis, gratis wifi en een heel leuke hostel achtige sfeer.
Zondag 23
Zijn we de waterval hier in de buurt gaan uitpluizen en daarna belangrijker naar Bellingham gegaan. Het was een uurtje rijden van mount baker, de dichtstbijzijnde stad. Wat we daar aantroffen was zeer verassend … namelijk … NIX!... geen gezelligheid en een paar fastfood restaurants. Down Town bestond uit 1 straat, met winkels voor uitgezakte Amerikanen. Oftewel een tegenvallertje. Daar zijn we gaan eten in een cafe-restaurant, waar ik natuurlijk ook nog pech had met mijn keuze op de kaart. Mijn intentie :
- Voorgerecht : kikkerbenen (net iets anders als billen) met limoen
- Hoofdgerecht: kabeljauw met aardappeltjes en boontjes.
Niet slecht zou je zeggen.
Wat kreeg ik op mijn bord:
- Kikkerbenen waren volgens mij paddenbenen. Helaas waren ze gefrituurd, wat afdeed aan de smaak en het leek net zo groot als kippenvleugels. (het lijkt me dat er dan wat mis is)
- Vis in de frituur gemieterd, met daarbovenop kruidenboter. Daarnaast aardappelen in het frituurvet en druipende vette bonen.
Het restaurant had al jaren op rij verschillende prijzen gewonnen in bellingham
Andere hadden geloof ik meer geluk.
Het meest geslaagd was de weg naar de stad waar een typisch noord Amerikaanse landschap te zien was. (Dit houdt in gras, bos en hier en daar een villa.) Ik heb me wel gerealiseerd dat het overgrote deel van Amerika ongeveer eruit moet zien als Bellingham.
S’ avonds heeft het overgrote deel van het huis een horror film gekeken. Maar aangezien ik niet zo van de horror ben, heb ik deze blog afgemaakt.
Ik weet niet of ik nog een blog ga schrijven, vast wel maar het zal een kleintje zijn!
Veel leesplezier! Tot schrijfs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
